XVIII. ...włamy na stragany.

Dlaczego wszystkie zdjęcia zrobione na wypadach z Natanem są tak... tak dobre  Nasza nieokiełznana głupota aż wypływa z nich srebrnymi strumieniami i zalewa wszystko do okoła. Uśmiech sam ciśnie się na twarz, bo to zazwyczaj są najbardziej nienormalne, zboczone, niemorlane, psychiczne, zboczone, zboczone, schizowe, zboczone, zboczone i zboczone momenty mego życia  Nawet jeśli jest to tylko jedna z naszych nocno-wieczornych rozmów, z konferencją w tle  Tak, Natan, pamiętaj,kocham Cię i rucham!

Całkowity odlot psychiczny. Mogłabym się naćpać i nie byłoby różnicy. Ale jest pozytywnie. Słucham sobie muzyki, czytam Grabaża, nie robię nic i ciesze michę jak debil. Taki sobie wesoły stan podjarania, wiosna idzie chyba. Wiosna już dorosła, naboje ma w kieszeniach... Boże, Grabaż, jego teksty i ta cała książka naprawdę jakoś dokończyła stawianie mnie na psychiczne nogi. Kurde, poszłabym gdzieś. Po prostu spotkała się ludźmi, z dużą ilością najlepiej i zrobiła cokolwiek. Pogoda niezbyt zacna, ale bałwana czy wojnę na śnieżki zrobić się da.  Na szczeście może już jutro jakoś się uwolnię, ew. jak nie jutro to w piątek na osiemnastę, znów się doludziać, bo przez ten tydzień jak narazie definitywnie się odludziłam.