Wszechogarniające ciepło.

Oddycham wiosną :)

Muzyka wprowadza w inny stan świadomości, przenosi daleko daleeeeko. Magia w czystej postaci.

I wieczorne banały (oklepane - ale co z tego - wieczorne zakochanie). Zapach deszczu, bajkowe (poniekąd też bajeczne) światło latarni, igraszki cieni, szum oddrzewny i zwyczajnie piękne otoczenie, bo nawet miasto nabiera czasami uroku.

Będzie dobrze, bo po prostu tak być musi i już, innej opcji nie ma :)

Słowa się mnożą i płyną, aż do przesytu.

Świat zamknięty w dźwiękach i zapachach. Kocham ten stan.

Plany legły w gruzach - ale co z tego (ładny frazes, może się pojawi po raz trzeci). Powychodziło...lepiej, chociaż całkiem inaczej.

Ludzie mnie troszkę frustrują. I denerwują też.

Z drugiej jednak strony nie wyobrażam sobie bez tychże ludzi bycia.

No i klops.

A poza tym Hakuna Matata, wiecie?

I za Ludźmi tęsknię ustawicznie - ale co z tego? Wybrakowanie wewnętrzne, zbijane przez niespodziewajkowe pozytywności.

Królestwo za skrzydła! (albo nie, bez szaleństw, mogę pokój odstąpić)

Z przyziemności - zbliża się, człapie i nad uchem sapie, z biczem w łapie. Tak. To ona, nieprzebłagana i bezlitosna - Sesyja.

Już na samą myśl o ślęczeniu przez najbliższe dwa-trzy tygodnie z nosem w książkach się odechciewa.

A tu jeszcze 21 dni do oddania pracy licencjackiej, której nie mam napisanej.

Ale będzie dobrze, tak czy siak.

Weronika (Hollowek) zniknęła z mapy Polski, pojawi się mamy nadzieję wcześniej niż za dwa lata. Konwenty bez niej będą straszliwie niepełne, a świadomość nieobecności pobliżowej w naszej mieścinie przykra. Znajdź tam szczęście i zaczaruj wszystkich, a potem opowiedz jak rozdawałaś ludziom dźwięki szczęścia. I wracaj szybko (:

Nie zawsze rozumiem. Może nie muszę? Bo niby skąd się bierze tyle ciepła? :)

Ludzie są fascynujący, a niebo takie nierealnie hipnotyzujące.

Człowieku! Zamknij oczy i słuchaj.

Dziękuję

z wyrazami trywialnymi

bo miłości.

I tyle w temacie.

Zdjęcie Barankowe.

A muzycznie na dziś:

40i30na70 

PS.

Jak zdefiniować przyjaźń?