ocalić od zła

i znów coś we mnie pekło. Kolejny raz bezkształtny czar prysnąl. Ulotniła sie ze mnie cała dobra wola, do życia. Ksztuszę się, maskując błędy innych. Bezcelowe krążenie w okół. Niewytłumaczalny ścisk w gardle. Mieszanka wybuchowa złości i żalu. Strach przed własnymi słabościami. Brak samozaparcia i wkraczanie w niszczącą rzeczywistość. Odnalezienie swojej nicości w niczym. Znalezienie cichego kąta na dnie. Spuszczenie głowy, na odtrącona szanse. Wytłumaczalny brak motywacji. I pustka, która kruszy mi sie w środku. Zakazane myśli wychodzące na światło nocy. Strach przed zrobieniem kolejnego głupstwa. Działania na podstawie bezmyślności. Kolejny zawód. Buduje piramidę nienawiści. Dokładam coraz to więcej ognia. Płone. Oszalałam. Nie jestem dyktatorem własnego życia. Nadziałam się na sztylet. Przebił mnie na wylot. Poległam we własych oczach. Słabość. Dusze się. Wszystko się zlewa w jedno. Brak zrozumienia. Myslowy error. Nie rozumiem. a chce tego zrozumienia. Nieskończone i zawiłe niejasności. Nie potrafię. Jestem bezsilna na własny los. Nie umiem znaleźć liny. Spadam. Potykam się o swoje leki. Gonią mnie. Połamane skrzydła. Byłam tutaj, już nie raz. Bezsens. Przegrałam. Znów koniec

https://www.youtube.com/watch?v=M0lPjt-GLnM

Znam drogi wiodące do dna 
Mosty rzucone na wiatr 
Światło walczące o blask 
Kształty bez formy i ... 

Ten pomiędzy wszystkim to ja 
Powinienem wybrać lecz jak 
Każdy dzień daje znak 
Że zatrzymał się czas 

Drąży myśli to wściekłość i wrzask 
Ona wzbiera we snach ona chwyta mnie w locie 
I powstrzymuje czyny my zaplątani w niemoc słów
Nie wypełniliśmy się nie wypełniliśmy się dniem