niedostan dorosłości

Drogi Tato,
wiedz, że mimo Twojego milczenia, ja nieustannie będę pisać. 
Nie umiem ubrać w słowa tego, jak bardzo się rozczarowuje, bo Ty ciągle nie wracasz. Ja doskonale wiem, że nie wrócisz,
ale tęsknota nie pozwala mi spać i mówi 'próbuj'. Nasz wspólny Dom za bardzo pachnie Tobą, funkcjonuje Twoim trybem życia, aż nadto przesiąka Twoimi pomysłami i zasadami. Nie dawno zrobiłam sobie urlop od bycia silną i płaczę, ciągle płaczę, bo wiesz za dużo mam Ciebie bez Ciebie;
Myłam naczynia - Ty ze swoimi zasadami ich układania,
porządkowałam segregatory - Ty ze swoimi systemami archiwizowania,
oglądałam teledyski  - Ty ze swomi muzycznymi opiniami,
- Ty na wskroś,
wszędzie Ty.
Ale wiesz, że najbardziej brakuje mi Twojego zapału w oczach, gdy coś nowego odkryłeś i wołałeś 'Nusia zobacz'.
Nigdy się do tego nie paliłam, a teraz uwierz mi, że pobiegłabym co tchu.

Byłeś mi bardzo bliski mimo dużo, mimo wszystko.
Gdy byłam mała, moje stopy stały na Twoich stopach, bym mogła być większa, dorosła.
Teraz tego już kompletnie nie chce.

Bez Ciebie absolutnie sobie z tym nie radzę.
A nawet nie wiesz jakbym chciała. Chciałabym być choć odrobionę tożsama z Tobą.

Przyjdź proszę Ty, bo ja nie znam Twojego adresu, gdybym znała od razu bym pobiegła..

Twoja Córcia

.. to hear your voice again.

.