J.

Pan Jantar.

Z góry przepraszam za zdjęcie, ale innego nie miałam. To oto konisko przyjęło jeźdzca z ok. 2 miesiące temu. Dzisiaj miałam przyjemność na nim pojeździć. I cóż.. zakochałam się! Pomimo tego, że probował gdzieś skręcać, bał się na początku chatki kozła było G-E-N-I-A-L-N-I-E. Piszę próbował, ponieważ nie udawało mu się to, skutecznie temu zapobiegałam : ) No i można powiedzieć, że ogarnęliśmy się trochę z zatrzymywaniem. Otóż. Był rozkaz (intruktorki)- kłus ćwiczebny. Wszystko okej, ale kopytnego nie dało się zatrzymać, no cóz, zdarza się, należy mu wybaczyć, w końcu konik "świeży". Potem jazda dowolona. Myślę sobie "wezmę się za niego, nie dam zmarnować konia" no i się wzięłam. Pod koniec lekcji konik na luźniejszych wodzach (nie mogłam mieć za luźnych, intruktorka nie trawi naturala) nastąpiło upragnione zatrzymanie się z kłusa. Tak, udało mi się! Oczywiście będę to znim ćwiczyła, tak jak i wiele innych rzeczy, ale... No właśnie.. ALE to niestety nie mój koń. Moja mama coraz częściej podpytuje mnie o dzierżawę D. (Trzymamy kciuki za Ewę!) Myślę, że byłaby skłonna do tego. Jakieś światełko w tunelu jest, ponieważ nie zareagowała "ironicznie" jak to ona ma w zwyczaju kiedy wymyślę rzecz niemożliwą do zrealizowania dla niej, nie dla mnie. Bardzo mnie to ucieszyło, trzeba być optymistą. Już snuję plany a'propo mojej naturalnej pracy z J. Bardzo bardzo bym chciała, konik ma potencjał, co dzisiaj dał poznać. No cóż, mam nadzieję :)

                                                                                                                                                    Kar.