jesteśmy czasami fajni

ale jak pomyślę że nasze dzieci będą miały tak przerąbane jak WIktor gdy z nim zostaliśmy na wieczór

to im wspóczuje

:)

miałam okazję zobaczyć jak to kiedyś będzie

jak wiele miłości będziemy w stanie dać

jak we dwoje będziemy potrafili sobie ze wszystkim radzić

ostatnio czuję, że jest na wydechu, atmosfera zrobiła się luźna, wesoła

jest miło, słodko i kochająco

wracamy do miejsc i chwil z początku

a ja się poczułam jak tamta zakochana nastolatka

pełna nadziei i wiary

może i dobrze...

czasami jestem tak na siebie zła...

zatruwam sobie głowę takimi banałami, problemami które nieistnieją...

doszukuję się dziury w całym, ale niestety, jeszcze nigdy mnie intuicja nie zawiodła...

mimo wszystko nie ukrywamy błahostek, zawsze ukrywamy coś, co próbujemy sobie wmówić że nie miało znaczenia

może właśnie tu mnie boli...

chciałabym się jeszcze bardziej cieszyć naszym szczęściem,

zachłysnąć się nim bez opamiętania...

ale wiem, że kiedyś trzeba będzie się spiąć i wziąć wdech...

żeby znowu można było odetchnąć...