...

Stoję przed lustrem, patrzę i widzę. To ona ? Nie wiem, nie pamiętam już jaka była. Jej twarz - tej z lustra jest chyba inna. Oczy ma małe, ciemne  i smutne. Uśmiechu nie ma wcale. Tylko łza, jedna, a za chwilę następna. Wygląda dziwnie, przypomina obcą osobę, która chyba cierpi. Tak myślę. Mówi o tym jej całe ciało. Takie kruche i bez życia. Nie mogę na nią patrzeć , serce mi pęka, ale jej chyba też. Stoję i myślę, jak jej mogę pomóc. Hej ! Czy Ty mnie słyszysz ? Odpowiedz ! Nie poznaję jej, nie wiem co zrobić. Patrzę na nią  i jest mi źle, czuję wielki ból w jej odbiciu. Co się stało, że tak cierpi. Ona jest nieszczęśliwa , dlaczego ? Może zapytam jeszcze raz, odpowie, może nie. Dziewczyno ? Co Ci się stało, kim jesteś, dlaczego Twoja twarz zalana jest łzami ? Kto Cię zranił ?

Milczy....

z Łobuzem.