070.

Listy do Julii <3

- jak się czujesz?
- ale fizycznie czy psychicznie? zresztą bez różnicy, a w zasadzie
z jedną. Na karat mam chusteczki, na ból głowy proszki, na psychikę nic.

idąc dalej przez świat , tworzę swój własny obraz życia. w którym nie ma problemów , zmartwień i nas.

zapowiadało się dobrze, skończyło - jak zawsze.

I żyli długo i szczęśliwie - szkoda, że nie razem.

Na progu nowego życia.

Widać po oczach, że kochasz czasem tracić kontrolę.

Lubie gdy patrzysz jak patrze.

Wyczaruj w moim życiu odrobinę magii.

Lubie mówić z Tobą.

Jest ryzyko, jest zabawa.

Nikt nie będzie mówił jak mam żyć, bo nikt za mnie nie umrze

A ja lubię to, co robię i robię to, co lubię.

wydawała się twarda, zadziorna i silna.

Nie ma nic smutniejszego niż nie znalezienie żadnego innego szczęścia, prócz szczęścia w tym, co minęło.

Żałosne realia i smutne spojrzenia.

Wielka miłość traktowana jak znajomość.

W pogoni za szczęściem.

Świat się zrobił beznadziejnie smutny.

Nie widziałam Cię już od 4 miesięcy, 2 dni i 13 godzin. Nic nie pamiętam z naszego pożegnania. Od słowa "bezsensu" mój mózg przestał pracować.

Każdego dnia wstajesz jak każdego dnia
Życie masz zaplanowane tak jak każdy z nas.

Dreszcz co płynie ze środka, bo chcę Cię zabrać tam gdzie jeszcze nikt nie dotarł.

Motywy są jasne, intencje nieczyste.

Bóg stworzył, diabeł wychował.

I zesłał ją Pan na Ziemię, by siała zamęt i zniszczenie.

Nie daje za wygraną, ma mocny charakter oraz potrafi być zadziorna, walczyć o swoje. Taka jest. Zawsze wolna.

Czasami trzeba usiąść obok i czyjąś dłoń zamknąć w swojej dłoni, wtedy nawet łzy będą smakować jak szczęście.