strasznie ciężki tydzień. już myslałam, że lepiej byc nie może a teraz znowu jestem strzępkiem nerwów :( 

chciałabym się znowu uśmiechać tak jak na zdjęciu, a obecnie jest na odwrót. znowu się w sobie zamykam, bo to ten czas, gdy znowu sobie nie radze sama ze sobą :(

tak bardzo Cię potrzebuję i nie tylko teraz, bo jest źle tylko zawsze.

byłam u babci.. zaczęłyśmy wspominać jak to było z nami. tylko ona chyba tak naprawdę widzi jak bardzo załuję tego co się stało :( 

'babcia ale teraz go nie ma i jest tak...'

'dziwnie prawda? jest tak bo naprawdę go kochałaś a przez swoja głupote i upór straciłas go i nie wiadomo czy odzyskasz kiedykolwiek'

ech, słuszna uwaga :(

przypomniała mi o rzeczach, które zapomniałam. tyle było tych chwil, byłam tak bardzo zakochana i ty... 

przyzwyczajam się do bólu. wszystkim dookoła znowu pokazuję, że jestem silna a tak naprawdę..znasz mnie, wiesz jaka jestem.

nie chce byś z nią był, wróć.

`Był powodem do mojego codziennego wstawania z łóżka. To na jego widok, moje serce zamieniało się w wirującą pralkę. To on, najpiękniej na świecie mówił, jak bardzo boi się miłości. To właśnie, on był autorem każdego mojego uśmiechu. To dzięki niemu potrafiłam doceniać, to co miałam. Był całym moim szczęściem. Wszystkim, tym co miałam. Pisząc, to z pewnej perspektywy czasowej, z uśmiechem na twarzy, dochodzę do wniosku, że jest mi żal to wszystko pisać w czasie przeszłym, a nie teraźniejszym..`

excatly.

love ya