Pustka.

Zmierzanie do nikąd.

I ta świadomośc, że z dnia na dzień będzie tylko gorzej.

Chciałabym czas cosnąć o 10 lat.

Tyle by mi wystarczyło, by zmienić dosłownie wszystko.

Dziś byłabym gdzie indziej. I z kimś innym.

I życie może byłoby lepsze.

No właśnie. Może.

Tego nie wie nikt. Można tylko gdybać.

Lata uciekają, ludzie dookoła umierają.

Im dalej tym gorzej.

Najgorsze jest w tym wszystkim to, że ja już po prostu wiem, że nigdy nic sie nie zmieni na lepsze.

I to dobija najbardziej.

Więc czemu dalej żyje?

Czy nadal gdzieś tam wciąż tli się iskierka, że coś się jednak zmieni?

Bo po co to ciągnąć, skoro ta wegetacja i ból nie mają końca?

Nie wiem..

Nie wiem, czego już sama chcę...

Who do you need ?
Who do you love?
When you come undone...

www.youtube.com/watch?v=Snus4ImiuQg