Z dedykacją.

Wspomnienie lata, którego bardzo, bardzo brakuje. 

Z dedykacją.

Urodziłam się, by kochać.

Ach, wykrwawić się do słońca!
                   z Wojaczka                                                                                                                        

Pani Hani.

W świetle tłustego księżyca i wyblakłych gwiazd,

w cieniu globalnych ociepleń i społecznych ochłodzeń,

tam, gdzie kończy się dobro i zaczyna się świat,

zwiększyłam miesięczny wskaźnik urodzeń.

Przez tęczę poczęta, przez bóstwo posłana

na tę Piłkę. Nazbyt niebieską i przesadnie otyłą.

Ja niewielka,  niebrzydka, nieładna i niechciana

na Piłce przez nikogo. Na imię mam Miłość.

Tutaj się rodzą złodzieje, by kraść.

Tutaj się rodzi nienawiść, by miotać

bluźnierstwa.  I kończy się dobro, i zaczyna się świat.

A ja się tu, do diabła, urodziłam, by kochać.

We mgle kłamstw błądzicie, trwacie w kulturze ciała,

toniecie we łzach, broczycie w zazdrości,

a ja tak bardzo i bardzo bym chciała,

byście zaznali - choć odrobinę Miłości&

... i chciałabym w Was odnaleźć pokłady odwagi,

lecz czy wypada ich szukać w tych okrutnych czasach?

A czas już jest najwyższy, by stanąć do walki

przeciwko kurewstwu i upadkowi zasad.

Grożą wam, świętojebne wróżki, sieją strach,

z kanału wyziera zagłada, a z klozetu śmierć.

A koniec świata nie nadejdzie! Świat skończy się sam,

jeśli nie otworzycie swych umysłów i dusz, i serc. 

Odwagi wam trzeba. Nie bójcie się strachu,

bo mądre księgi prawią, że strach jest ludzką siłą.

Nie chcę być nieskromna, ale chyba będę,

bo źródłem i odwagi, i strachu jest Miłość...

Więc kochajcie. Pełnią oczu, dłoni i serc,

czyńcie tę rzecz piękną, nagą i  zbyt niemożliwą,

by ją czynić.  Tak jak kochał ten dureń, co pisze ten wiersz,

tak jak i Miłość was kocha Miłością prawdziwą...

21.10.2013