bo nie ma tekiego słowa jak fore

HAPPYSAD

Brak motywacji i nadziei na cokolwiek. Zero wiary i pozytywnych myśli. Ciemne chmury. W moim życiu jest więcej bólu niż radości. Nie chce, nie potrafię już tak żyć. Chyba przyszedł już na mnie czas. Definitywny koniec. Morze łez i chęc odejścia tam, gdzie będzie lepiej. Tak właśnie czuję, choć patrząc na to z perspektywy minionych dni chcę żyć od nowa, lecz nigdy nie wymarzę Cię z pamięci. Dlaczego kierują mną sprzeczne myśli, uczucia? Przepraszam, ale nie potrafię inaczej. Po raz pierwszy w życiu doświadczyłam czegoś takiego. Ból, cierpienie- tak, to niestety znałam dobrze, ale nigdy nie sądziłam, że przyjdzie mi cierpieć z miłości. Z uczucia, które nie powinno powstać. Teraz... To wszystko jest tak bliskie, a jednocześnie tak bardzo dalekie... Pojęłam kilka istotnych spraw. Nabrałam dystansu, wiary i przede wszystkim siły. Ta miłość, choć tak bardzo mnie boli, choć tak bardzo niszczy, sprawia, że staje się silniejsza, buduje mnie na nowo. Buduje, bo jest uczuciem, które ogrzewa. Niszczy zaś, ponieważ kocham to, czego nigdy już mieć nie będę.