Bez porównywania się... bez poczucia wyższości. Odkryć się, wystawić swoje czułe miejsca i mieć świadomość, że nikt nam nie włoży w nie palucha i nie wykorzysta naszej słabości przeciwko nam. Prawdziwa rozmowa daje poczucie bezpieczeństwa i zmierza do porozumienia, o ile w ogóle ludzie są w stanie się ze sobą porozumieć.

Ludzie chyba coraz mniej potrafią ze sobą szczerze rozmawiać. Nie umieją mówić o tym, co ich boli, co ich gryzie, trapi, z jakiego powodu cierpią, smucą się, płaczą lub co ich przeraża, czego się boją, czego nie lubią, z czym mają problem, z czym codziennie muszą się zmierzyć i z czym już się zmierzyli, co sprawia im ból i co ich uraziło. Boją się, negatywnych emocji, uczuć, bo te, najzwyczajniej w świecie - bolą. Nikt nie chce sprawiać sobie bólu. Nasz mózg, rozsądek i serce, cały nasz organizm i jestestwo, chcąc czy nie chcąc, broni się przed wszelkimi, potencjalnymi złymi czynnikami. Zrozumiałe, dlaczego nie chcemy o tym mówić. Nie do wiary jednak, co się dzieje ze słowami, które dusimy w sobie. Rosną do ogromnych rozmiarów, z dnia na dzień. Niepotrzebnie.

Jeśli chodzi o mnie...? Ja do siebie nic nie mam.

Bo nigdy nie potrafiłam rozmawiać. 

Stoję sobie, z bratem :D. Trzymamy się za ręce. Jest fajnie, gorąco i beztrosko. Czasami sobie siedam, oglądam zdjęcia i tęsknię za tym miejscem. Za ciepłem.