laleczka...

laleczka z saskiej porcelany
twarz miała bladą jak pergamin

czemu mnie też musiał dopaść jakiś durny wirus
i to akurat teraz
ponoć nawet było widać, że coś dziś ze mną nie tak

i jeszcze sesja się czai gdzieś za rogiem
i...

laleczka z saskiej porcelany
maleńka śliczna pozytywka

taka malutka, niepozorna
niezauważalna [?]

tak cierpliwie czeka...

odkąd pamięta zawsze stała
na toaletce obok lustra
(...)

i znowu stoi obok lustra
na toaletce całkiem sama

może i stała sama
ale przecież każdy limit się kiedyś wyczerpuje
a ten to się nawet na 200% wyczerpał

nie. teraz nie będzie już sama.
to obietnica.

lecz jakże kruche bywa szczęście
w nietrwałym świecie z porcelany

i wszystko się tak popisowo wali.
wszystko?

bo dziś jest mi tak cholernie smutno.

bo teraz jest mi tak cholenie smutno.

bo tak bardzo tęsknię. [a niby przedwczoraj się widzieliśmy]

bo tak bardzo mi brakuje tego co czuję, a zwłaszcza tego co poczułam ostatnio.

bo ja naprawdę kocham...