1114.

"I'dont like my mind right now.

Stacking up problems that are so unnecessary."

linkin park - haevy 

cześć ludzie. 

siedzę w kuchni, piję trzecie piwo i postanowiłam tu zajrzeć, napisać pare słów co się u mnie działo od ostatniego wpisu. 

w sumie nie wiem od czego mogłabym zacząć, tyle rzeczy w ostatnim czasie się działo że nie ogarniam.

od początku, nadal mieszkam we Władku. zaraz będzie rok. szaleje. 

nadal pracuję w tej słynnej piekarni na pomorzu, toć to szok. Aneta tyle czasu w jednej firmie? możliwe? możliwe. 

całkiem lubię swoja prace. 

odnowiłam pewne znajomości, nim zdecydowałam się na nowy wpis przejrzałam poprzednie i widzę że o 

panu B i jego przeprosinach już wiecie, tak więc dalej rozmwiamy. to też szok. 

ale to nie jedyny 'suprajs'. 

powróciła przyjaźń z Julitką. najlepsze w tym wszystkim jest to że nawet mieszka z nami. 

tak jak kiedyś za czasów gimbazy snułyśmy plany że będziemy mieszkać razem. wtedy wydawało się to niemożliwe 

a teraz? leci już 3 miesiąc. ma dodatek pracujemy w jednej firmie. 

nie mogłam sobie tego bardziej wymarzyć. 

to fakt, są kłótnie małe i duże, ale to zrozumiałe. 

ludzie się kłócą, bo im zależy na sobie. a że mi udało się rzucić palenie i szukam byle powodu do zaczepki żeby tylko na kimś wyładować emocje. wiem to głupie, ale jakoś nie umiem inaczej. tak, tak rzuciłam palenie. udało sie w końcu. 

teraz z innej beczki. 

za pewne słyszeliście ile to ostatnio złego dzieje się na świecie. odchodzą ludzie, którym można było 

pomóc, ale tak na prawdę mało kto zdawał sobie sprawę z tego jak poważną chorobą jest depresja. 

tak depresja jest chorobą i bardzo dużo ludzi choruje na to schorzenie. to cholernie ciężka choroba, coś wiem o tym. 

jeszcze nie dawno oglądałam dość populany serial wśród młodzieży opowiadający o tym jak ciężkie jest życie nastolatków. z jakimi problemami borykają się młodzi ludzie. sami, zero wsparcia. takie właśnie jest nasze życie, życie dorosłych. albo inaczej, bardziej trafne określenie - niedorosłych. 

od dawna zbieram się do lekarza by móc wykluczyć jej istnienie, ale boję się najgoszego. 

tak samo kiedy czekałam na diagnozę z nerwicą... 

czemu ja chciałam być dorosła wtedy kiedy mogłam cieszyć się beztroską? 

nie jestem chyba sama której pełnoletniość nieodpowiada. 

kolejny temat związany z bohaterem wpisów sprzed roku 

(gdyby ktoś nie wiedział, bądź nie pamiętał jak sytuacja wyglądała kiedyś to zapraszam do lektury poprzednich wpisów) 

otóż pan który kiedyś miał za nic moje uczucia stał się realnie bohaterem mojego życia. 

mianowicie... jak to Aneta, człowiek podobno o złotym sercu dała szanse, zreszta kolejną z rzędu, temu panu 

uwierzyła w obietnice o zmianie. całkiem inne, być może nawet zbliżone co wtedy, ale w rzeczywistości mające 

swoje odzwierciedlenie. w końcu usłyszałam to na co tak naprawdę czekałam. 

trochę jestem przerażona nową sytaucja, bo nie chce nawet sobie wyobrażać co by się stało gdyby 

jednak to wszystko okazało się tylko grą. 

mam nadzieje że jak mówią do 3 razy sztuka to do 3 i nic więcej 

chłopie zależy mi na Tobie cholernie, zawsze tak było 

proszę doceń to, bo jeżeli coś się zjebie to... 

nawet nie chce myśleć co wtedy. 

wierzę że się zmieniłeś, widzę to. oby nie było to chwilowe. 

w przyszłym miesiacu prawdopodobnie zapisuję się na prawo jazdy. bracki już robi, ma nawet swoje wymarzone polo. czas pokaże czy i mi będzie dane być tym dumnym posiadaczem prawa jazdy. 

wydaje mi się że już dużo się rozpisałam. późna godzina, czuje procenty które szumią w głowie. czas spać. mam zamiar wpadać tu częsciej. trzymajcie się cieplutko, dobranoc <3

kurde, zapomniałabym o najważniejszej rzeczy. uwaga! 

mam psa, tzn sunie. najwspanilszą na świecie

moja mała (nie taka mała w sumie) lala zwie sie Nala <3 

najukochańsze stworznie jakie można sobie wymarzyć 

teraz juz poważnie, kolorowych. 

ps. polecam nutę, tą o tą u góry. kozak!