niepewnosc

już sama nie wiem.

może skłamałam z tą miłością, a Ty zaraz zacząłeś parzyć mi kawę i sadzać na parapetach, bym obserwowała mknące gdzies nocą samochody. nauczyłeś mnie palić, i potem siedziałam tak w zbyt wysokich obcasach, zbyt krótkich sukienkach, w zbyt przypadkowych kawiarniach.

dość słów już. dość mi wszystkiego. mam serdecznie dość mówienia o miłości. nie mam serca, tylko jakieś puste miejsce. chce spać, nie czuć. nie chcę spać, śnią mi się koszmary. nie wiem czego chcę. to czego chcę na pewno jest bardzo nie na miejscu. nawet nie powinnam o tym myśleć.

i naprawdę myślałabym, że to ten krok wstecz, rok wstecz, gdyby obywatel m. tak nie skupiał się na wysyłaniu wiadomości do mnie. chaos [nie]kontrolowany.

uciekanie.