Czas...

Chciałbym znowu być dzieckiem, mieć te 5 lat, nie przejmować się niczym, być beztroskim dzieckiem, które zawsze miało swobodne życie, jakoś źle się czuję w tej dorosłości, pogoń za pieniędzmi mnie przytłacza, bardzo mnie przytłacza, moja głowa nie wie, że może po prostu żyć, ale nieee po chuj, ona chce pracować, bo im wiecej pracuje, tym więcej zarobię. Tylko mogłaby pomyśleć o zdrowiu, bo to powoli umiera, zdrowie fizyczne w coraz gorszym stanie, a psychiczne? ehhh Najlepiej ciągle żyłbym w moim idealnym wymyślonym świecie, w którym lubie się zamykać kiedy myśli mnie przytłaczają. Wyobrażam sobie siebie, ale takiego lepszego, takiego idealnego, takiego który chciałby żyć, chociaż to też nie wychodzi bo moja postać próbowała się zabić kilkaset razy. Myśle że za dużo myśle. Chyba nie chce już myśleć, ale czy to nie czyni mnie osobą inteligentną? Muszę się ogarnąć zdać maturę, ukończyć studia, chce po raz pierwszy być dumą rodziny... Chociaż raz chcę usłyszeć, że mama jest ze mnie dumna. Czy ja tak wiele wymagam? WIem już, że jestem chujowym dzieckiem i najlepiej byłoby aby mnie nie było i nawet nie wiem dlaczego. Nigdy nie sprawiałem problemów, nigdy nie opuszczałem szkoły, ja tylko się zakochałem, przepraszam, że akurat w dziewczynie, ale czy nie jest ważne to, że jestem z nią szczęśliwy? Czy nie jest ważne, że czuję się przy niej bezpiecznie? A no i jeszcze moja tożsamość płuciowa, chuj wie czym jestem i w tym problem, nie chce być dziewczyną, ale też nie chce być chłopcem. Jak tak to piszę to już wiem czemu zawsze jestem najgorszy, ale może jak się postaram to bęę choć trochę lepszy?

Ta kurwa, prędzej zdechnę niż usłysze, że jest ze mnie dumna, kurwa, tak bardzo chce usłyszeć te słowa, ale, nigdy tego nie usłyszę. Czemu mój brat to tyle razy słyszał i jest teraz takim chujem dla niej, pojebany ten świat, nie uważam, że źle nas wychowała, czy inaczej, on dostawał więcej opieki,ale i tak jest już śmieciem w tym świecie, czuję się trochę wyższy od niego.

Alex lat 18