'I do tego ta niesamowita ekipa, z którą się trzymam, nie sposób jej zostawić. Ciężko mi ich reprezentować...'

"nadal nie wiem, jakim cudem udało Ci się połączyć tyle tak różnych osób"

"właśnie to było najlepsze w paczce. Każdy charakter inny. Nie było dwóch takich samych osób"

"i mimo tak różnych i wbrew pozorom trudnych charakterów, bo każdy z nas miał ciężki charakter, mimo tylu kłótni między nami, bo były, tak długo trzymaliśmy się razem"

Tak, tęsknię, cholernię tęsknię. Każdy poszedł w swoją stronę, każdy rozpoczął w stu procentach dorosłe życie, nie mamy już teraz tyle wolnych chwil co kiedyś, a nawet jeśli je mamy, chcemy odpocząć. Teraz nawet kilka kilometrów to przeszkoda. Lubię wspomnienia, Ty też, wiem. Może kiedyś jeszcze uda nam się przeżyć chociaż jeden wieczór jak kiedyś, z tymi ludźmi, z tymi Waszymi rozmowami po chińsku, z których nic nie rozumiałam a mimo to uważnie słuchałam. Może jeszcze kiedyś zagramy w Tekkena. Może jeszcze kiedyś sobie to wszystko powspominamy przy piwie w śniegu po kolana na Rogalu. Może jeszcze kiedyś przeżyjemy kilka chwil "jak za dawnych, dobrych czasów". Liczę na to. 

Kocham Was, wszystkich.

https://www.youtube.com/watch?v=cSnkWzZ7ZAA