Polemika z gwiazdami.

Co tak naprawdę daje ludziom szczęście? Co sprawia, że kolejna osoba się uśmiecha? Dlaczego nie każdy ma tą radość w oczach? Dlaczego tak często musimy robić dobrą minę do złej gry? Czemu ja zadaję zawsze tyle trudnych pytań? Casem mi brakuje tych wieczorów na rogalu, na schodkach, w kanciapie... To były dobre czasy. Bardzo dobre. Dla mnie, dla mojej psychiki, dla nawiązywanych przyjaźni. A teraz zmieniło się wszystko. Każdy z nas poszedł swoją drogą w obraną przez siebie stronę. Nikt nie oglądnął się za siebie, chyba, że o czymś nie wiem. Ale tego potrzebowaliśmy. Ja, My, On, On i Ona. I mimo tego, że bardzo mi brakuje rozmów z Nim, wieczorów z Nim i seansów seriali z Nią, to czuję, że wszystko w końcu jest na właściwym miejscu. Każdy z nas jest na swój sposób szczęśliwy. Każdy z nas spełnia swoje marzenia, takie czy inne, ale swoje własne marzenia. I wiecie co? Najbardziej zależy mi na szczęściu każdego z nas, nie ważne, jak je osiągniemy. Ktoś mądry kiedyś napisał "Jeśli kochasz, pozwól odejść.". Przyjaźni chyba też się to tyczy. Bo przecież nikogo nie zatrzymamy przy sobie na siłę, nikogo na siłę nie uszczęśliwimy. Lećcie, moje Anioły. Lećcie wraz z tymi, z którymi jesteście szczęśliwi. Ja dzięki Wam stanęłam na nogi i stałam się silną kobietą, teraz pomagajcie swoim ukochanym, osobom, które tego potrzebują.

A Ty, Ty mnie nigdy, przenigdy nie opuszczaj. Jesteś moim największym skarbem, najlepszym, co mnie w życiu spotkało, najwspanialszym darem od losu. I przepraszam, za wszystkie nerwy, za głupie słowa, jakie czasem wypowiadam. Oraz dziękuję za tyle uśmiechów, za tak wiele ciepłych słów, za te wszystkie wspaniałe chwile. Bez Ciebie moje życie nie byłoby tak piękne i poukładane. Tak bardzo bałam się wejścia w dorosłe życie po skończeniu szkoły, z Tobą jest banialne proste. I pamiętaj, nigdy nie puszczaj mojej ręki, woda może być zbyt głęboka i utonę.