Tak bardzo dawno mnie tu nie było. Świat obrócił się o 360 albo i więcej. Teraz gdy ktoś zapyta czy to ja pisałam wszystko na pingerze, co wtedy czułam i o co chodziło z ręką na sercu powiem, że czytam swoje słowa jakby pisała je obca osoba. Pustka, obojętność, milczenie, samotność... Strasznie obce są te słowa. Co się zmieniło? Wszystko. Łatwiej powiedzieć co zostało: szkoła. Ale i to za chwilę przeminie. Jakbym się teraz opisała? Kobieta, 165 cm radości, 50 kg pozytywnego myślenia, szczypta słodyczy, łyżka wariactwa, a po wymieszaniu wszystkiego mieszanka wybuchowa. Tak, z tym opisem czuję się sobą. Tylko jedno ale. Tajemniczy składnik. Bez niego tej kobiety nie ma. A mianowicie to właśnie On, ten, któremu siedzę na kolanach pisząc tutaj po takim czasie. Ten, przed którym otwieram wszystkie zakamarki swojej duszy, pokazuję cały mój świat i nie, nie boję się porzucenia, reakcji, niczego. Jest tak, jak być powinno. I nie wolno nic zmieniać, szczególnie na siłę. Teraz tylko jedno w głowie. Biel, złoto i magiczne "tak". Trzymajcie się i wierzcie w siebie, w swoją wyjątkowość, a nawet w przeznaczenie, bo ono istnieje. 
Nuta na dziś: hm... Kaliber - plus i minus. 
P.S. nienawidzę tej piosenki, ale wspomnienia z nią są nie do opisania.