Ja ;pp

Z łez zrodzona, choć namacalna...

Łatwo cielesną ręką dotknąć, lecz trudniej duszą niewidzialną zobaczyć...

Blask w oczach, jednak to światło łez, świecących jakoby gwiazdy na niebie..., która najdłużej się utrzyma, a która spaść będzie musiała bezpowrotnie?

Marzyć i cierpieć! Nie mów, że marzenia nie bolą!

Usta czerwone... czy krew to, czy zdrowie? Miliony słów ulatniających się z tych czerwieni. Lecz ile cennych? Które zaś znaczące tyle, co kryształek cukru w domu bogatego jegomości?

Ruch ciała.... Ile kroków ku właściwej drodze przebytych, ile zaś w stronę zupełnie przeciwną?

Jak wiele spotkać może ją jeszcze... Jak wiele chce, aby ją spotkało?...

Jak bardzo sprawę zdaje sobie z tego, że kiedyś nikt o niej nie wspomni....

Jak bardzo cierpi,choć mówi, że szczęście ma w zasięgu dłoni....

Ileż zdań ważnych, ile zaś zbędnych....

Nie będzie jej jutro... A może....

Możliwość jedyna, że blask w oku łzą szczęścia zabłyśnie.....

...że słowa z ust nie ulecą jakoby bezwartościowe, zżółkłe liście....

Nadzieja przyjaźni, radości, miłości...., jednak na ustach ciągły smak samotności....

Porcelanowa laleczka...