na co czekasz?

pink martini w głośnikach i oczekiwanie na trochę ciepła od świata. zaczynam prasować sukienki i szukać po sklepach kolejnych zwiewnych szmatek do nałożenia. wyjmuję z szafek czółenka i buty na obcasie, szukam zapomnianej koronkowej bielizny i przygotowuję się na przyjście wiosny. 

już za niedługo przyniosę do domu żonkile i postawię je na parapecie, już za niedługo będę pastwiła się nad warzywami przy blacie kuchennym zerkając raz za razem w Twoje okna. już za niedługo zacznę się uśmiechać, może nawet powiem coś z sensem, może znowu zacznę chodzić na spacery, może znowu zacznę pisać opowiadania o nieistniejących ludziach przechadzających się po ulicach starego miasta. tak, to wszystko wróci, chyba, że mnie szlag trafi, zanim świat na nowo się odrodzi, przecież to wcale nie jest wykluczone. 

podobno na wiosnę człowiek budzi się ze złego snu, podobno wiele rzeczy ma w zwyczaju się powtarzać. w takim razie czekam. czekam na tym pierdolonym parapecie z kubkiem herbaty i kolejnym papierosem, czekam jak głupia na Ciebie, żebyś przyszedł, do cholery, zapytać o cukier.