Wdycham głęboko powietrze

i czuję jak wiatr zdmuchuje ze mnie

cały ciężar ostatnich miesięcy

Zakopuję natrętne myśli

w złotym piasku

trochę szorstkim

jak moje uczucia

Chłonę słony zapach morza

Pozwalam, by wiatr pieścił moje włosy

rozdmuchując je na wszystkie strony

Podziwiam iskrzącą taflę wody

stworzoną jakby z miliarda diamentów

Zamykam oczy

Uśmiecham się

i czuję tylko

niezmącony spokój

i Twoją dłoń w mojej talii

głaszczącą leniwie moją skórę

przez cienki materiał sukienki

Wiem o czym myślisz

Tak, ja też

Ja też o tym myślę

Kilometry to tylko jednostka

nie bedąca miarą uczuć

przywiązania, tęsknoty

To tylko odległość

Nie dotycząca serc

Cisza to prawdziwa miara

odległości między ludźmi

Można dotknąć drugą osobę

Będąc dalej niż ktokolwiek

Krocząc ścieżkami

które nigdy się nie spotykają

Jedno pytanie kołacze mi w głowie najgłośniej

Jak syrena w cichą, spokojną noc

Czy mogłam temu zapobiec?

Czy istnieje ktoś kto mógłby?

Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi 

Utkanymi z tych samych materiałów

Odczuwającymi to wszystko

Raz słabiej raz mocniej

Niszczącymi swój własny obraz

Dla czegoś lub kogoś

Wątpiącymi

Wierzącymi

Kochającymi

Ponad schematami

Ponad rozsądkiem

Ponad możliwości

Ponad wszystko