She's got a smile like a flower

She's got a rose in her smile

And her mind aches

And her heart breaks

'Couse She's silly...

Chyba mam poważne problemy ze sobą. Ileż razy można popełniać ten sam błąd? Sama zniszczyłam sobie pogląd na pewne sprawy. To uczucie jest takie okropne. Tylko tykanie zegara. Jestem sama dla siebie. Kolejny raz.  Duszę się w sobie, znów. Przestałam pisać, przestałam mówić,  uśmiechać się, przestałam się oszukiwać.  Zatrułam roślinki. Jedna zdechła, druga wręcz przeciwnie. Tryska życiem. Może powinnam się nad tym zastanowić, ale nie obchodzi mnie to już. Jestem uzależniona od ludzkiej obecności. A w tym wszystkim jestem całkiem sama. Nie wiem, jak udało mi się tak długo wytrzymać. Ciekawe, co się teraz stanie... Może odzyskam utraconą tajemniczość? Te wszystkie noce spędzone na przesiadywaniu na chodnikach, dachach... Na ciszy i nie-ciszy. Co mi to dało...? A jednak będę musiała obyć się bez tego. Wmawiam sobie, że nie wymagam wiele. Całe życie sie oszukuję. Zrozumienie to zbyt duże wymaganie. Ale nie skreślę go. Skreślę obecność. Może czegoś mnie to nauczy.

Chciałabym tylko rozmowy, milczenia, znaczącego spojrzenia, troski. Bez zobowiązania.

Zbyt wiele tracimy, zbyt szybko żyjąc dla kogoś.