24.09.19r.

,,Teraz możemy już tylko tęsknić. Nic innego nam nie pozostaje.''

Bardzo lubię to zdjęcie. Nie jest artystyczne, nie wyszłam na nim dobrze, ale wiąże się ono z chyba z najważniejszym momentem w moim życiu. Zrobiłam je w połowie czerwca w chwili, gdzie uświadomiłam sobie coś bardzo ważnego, w chwili, w której naprawdę byłam szczęśliwa, nie wiedząc co jeszcze mnie czeka. Zawsze uśmiecham się na myśl o tym dniu, a raczej nocy. Do teraz niedowierzam ile się przez to zmieniło.

Każdy człowiek pragnie miłości, nawet jeśli nie do końca jest tego świadomy. Wszyscy dążymy do tego, by mieć obok siebie tą jedną ukochaną osobę, z którą będziemy mogli zrobić dosłownie wszystko. Można się tego wypierać, ale zastanówcie się, czy miłość nie jest właśnie tym głównym motorem napędowym naszego życia? Nie jest tu mowa tylko i wyłącznie o miłości romantycznej.

Nawet ja, ta która zawsze powtarzała, że nie potrzebuje nikogo do szczęścia, że nienawidzi smyczy, gdzieś podświadomie szukam tego wszystkiego, a gdy jest już to na wyciągniecie ręki, uciekam.

Kiedy jednak nie ucieknę i pozwolę sobie na założenie tej właśnie smyczy, nie zauważam, że z każdym kolejnym dniem, zaciska się mocniej wokół mojej szyi, a potem bardzo powoli umieram.   

Przerabiałam już wiele rodzajów tego uczucia, ale tylko trzy z nich odbiły jakieś piętno na moim dalszym życiu, nigdy nie zdarzyło się jednak, żebym miała potem trudność w nawiązywaniu nowych relacji. Aż do tej trzeciej, ostatniej. Niby do trzech razy sztuka, tak się mówi.

Pękło mi serce i chociaż wiem, że to nie miało prawa się udać i decyzja, którą podjęłam była tą jedyną właściwą, cierpię.

Żyłam wyobrażeniami, na ich podstawie budowałam coś, co już na samym początku było skazane na porażkę.

Dzisiaj już mogę powiedzieć, że ta najbardziej skomplikowana i niepewna sytuacja, w której tkwiłam kilka miesięcy, została zakończona. Chociaż, co z tego jeśli czuję obrzydzenie na myśl o jakiejkolwiek innej, lepszej?

Kiedy gaśnie ogień, szuka się innego źródła ciepła, prawda? Tęsknota za ogniem pozostanie, chociaż z czasem będzie już tylko coraz mniejsza.

,,Jesteśmy dorośli, poradzimy sobie.''