Bez sentymentów, bez wspomnień, bez aluzji. Tak po prostu. 

Chyba brakowało mi tych nocy spędzonych przed ekranem. Słuchanie muzyki, pisanie o wszystkim i o niczym, rozmyślanie o sensie egzystencji xd 

A tak na poważnie, chyba ta mała, wredna dziewczynka zaczyna się budzić.

Po kilku pięknych, niespełnionych snach i wielu koszmarach zaczyna dostrzegać realia życia. Tego brutalnego, ale i cudownego.  

Poznaje zupełnie nowe rzeczy, nowe doznania, nowe sytuacje... Ale... 

Ale też przypomina sobie te stare... 

Jedne z cudowniejszych uczuć jakie są... Takie, których człowiek potrzebuje do szczęścia. 

A w czym są one ukryte? 

W tych najprostszych gestach. Tych zwyczajnych, naturalnych.

Więc jest teraz po 4 nad ranem, aktualnie leci "Kołysanka dla nieznajomej", ostatnio molestowany przeze mnie utwór. I chyba już sentymentalny.. Nieważne. 

Sytuacja jest pokręcona, niejasna... Myśli są pomieszane i poprzeplatane. Zresztą widać po tym, jak piszę.. xd  Może to kwestia zmęczenia, a może rozpraszacza... 

Cóż...

Narazie boli...Bardzo. I pewnie baaaardzo długo będzie boleć. Ale czy to oznacza coś złego? A może wręcz przeciwnie..?