Czuję się strasznie nie potrzebna nikomu,
czuję się tak jak bym była nikim .
Najgorsze jest to że , nie widzę światła w tym tunelu , którym jest życie .
Czuję się samotna, ale mam przeież osoby które są przy mnie kochające siostry ,
kochanego przyjaciela, który w każdej chwili jest przy mnie, ze mną i dla mnie.
Ale czasem mi serce pęka tak poprostu , kładąc się spać analizując cały dzień łzy lecą po policzkach jak deszcz .
Wtedy chyba jest jedyna chwila by móc przemyśleć każda sekundę dnia .