Są potężni, nieobliczalni i zupełnie nieprzewidywalni. Nacierają na tych, którzy nie sprostują ich oczekiwaniom- nie widzą, nie czują i nie rozumieją. Nie dopuszczają do głosu, ZAWSZE mają rację i nigdy się nie mylą. Rozbijają słabe głowy na brudnych, betonowych płytach i mierzą ilość krwi, jaka wypłynie- dodatkowa rozrywka, bonus. Ciała miażdżą i wdeptują w ziemię, łamią kości, zdzierają skórę, zrywają paznokcie. Zawsze wydłubują oczy- drogocenne łakocie, które najlepiej smakują w zaciszu własnego domu, przy kominku, w zimowe poranki. Co jakiś czas układają usta w grymas, który pierwotnie miał być uśmiechem- godzinami stoją przed lustrem i dopracowują swoje twarze- napinają mocno mięśnie- do bólu- by żaden z kącików nie opadł niżej. Wychodzą, węszą, szukają. Tak łatwiej znaleźć naiwnych. Po wszystkim zadzierają nos do góry, wysoko podnoszą brody, dumnie stąpają przez miasto w blasku ulicznych latarni, wyglądają nadzwyczaj zimno i dostojnie, pięknie, zwycięsko. Nie patrzą wstecz, nie mają wyrzutów sumienia, nie myślą. 

To, za  s t a r a n i a .

Nie ma już nic po tamtej stronie...