[b]Prócz śmierci...[/b]

Nic się dla nas nie liczy Każdy z nas wciaż milczy Wszyscy musimy cierpieć Nikt prawdy nie chce wiedzieć Jak nieproste jest życie Oto jest nasze bycie Nasze niewiarygodne... przeżycie? Nasz świat przepiękny On zawsze jest taki mętny Echo cię woła Niewinne zgoła... Straszna pustka Każdy los swój tka Ochrońcie się przed złem Nigdy nie zważajcie na cierpienia me Ja tylko żyć pragnę Ale chyba zaraz... padnę Ujrzę światełko w tunelu Koniec piekła osobistego koniec życia mojego Tego piekła całego witajże śmierci Twe towarzystwo... Ile lat na to czekałem Ile chwil złych w życiu miałem Całe moje życie do niczego było Wtedy serce moje gniło cierpiało w tym świecie Wszędzie widze śmiecie Kwiaty zwiędnięte błagają o litość Ich nie stać na ta miłość moje życie się nie liczy muszą uderzyć te sterty biczy Niechaj cierpię cale życie nic z tym rownać się nie może Prócz śmierci... O boże!