Portret

Portret

Wisiała na ścianie

w ciasnej ramce zamknięta.

Jej oczy patrzyły na mnie,

ciemne niczym dziurki od klucza,

za którymi toczy się życie,

migotliwe lecz szare w swym połysku.

Na twarzy jej zakwitło zdumienie,

jak na łące koniczyny trójlistne,

będące tylko tłem krajobrazu,

równie życiowe, nikłe i bez wyrazu,

skryte za zasłoną myśli czarnych,

długimi pociągnięciami pędzla malowanych.

Dziewczyna z malunku na ścianie,

odbita na płótnie niczym chwila,

uwięziona w ciasnej ramie,

w cichych granicach zamknięta.

W mej myśli pozostała słabym cieniem

ledwie uchwytnym wspomnieniem.

~M.K.

_17.03.2011_

_07:29:13_

Nie mogłem znaleść dopowiedniego zdjęcie do tego wiersza 
Powstał zainspirowany portretem znajdującym się na torebce pewnej dziewczyny.