Dzień dobry.

Nie dziwię się, że nikt mnie tu nie pamięta. Sama siebie tutaj nie pamiętam. Zasadniczo to w ogóle siebie nie pamiętam. Nie tylko tutaj. Ogólnie nie pamiętam. Podjąć powinnam decyzję, czy przypominać sobie, czy tworzyć się, czy trwać w niebycie. Ostatnie wydaje się najprostszym rozwiązaniem. Stąpam po ziemi jednakże zbyt ciężko, a to miejsce jest dobre, kiedy chce się stąpać trochę lżej. 

Jutro 1 maja, prawda? Jakże wspaniale łudzić się nowym miesiącem, nowym tygodniem, nowym początkiem, który nie istnieje. 

Będę mardzudzić. 

Muszę kontrolować ilość i jakość pożywanego pokarmu i codzienną aktywność. Nie wiem jak mi się to uda, kiedy nie szanuję się wcale i nie widzę w niczym sensu.

Umierając, nadal lubię kwiaty. 

Pozdrawiam Państwa, którzy tu przypadkiem zajrzycie.