w dal

Kiedyś znało odpowiedź na wszystkie pytania. Teraz wszystko jest takie banalne bo nie ma odpowiedzi i nie stara sie ich szukać. Pytania i problemy nagle wysypały się z worka i stanowią teraz pustke. Kwestia chęci czy nowego podejścia?

BO takim juz jestem niesamotnym człowiekiem. Zgubiłam gdzieś moją zbroję, gdzies tam.. a może sprzedałam za paczke szlug? O, CAŁKIEM MOŻLIWE.

Nie wymagam nic. Przyzwyczajona do wsparcia. Ale nie jak dziecko.

Złudni ludzie nie doceniający tego co mają. Tak pewnie byłam taka. przerażająca sprawa. Patrze na tych co jeszcze nie wiedzą co się liczy. CO sie docenia. Chyba mogę przewidzieć łzy. Pisane scenariusze przez nas samych są z góry spalane. możemy sobie tkwić. nigdy nie zagrasz głównej roli ale nadzieja (matkagłupich) jest.

Musimy wiedzieć że to nie ludzie ranią. Sami robimy sobie krzywdę. Łapiemy co chcemy, nie to czego potrzebujemy.