..

dlaczego moje życie jest tak skomplikowane.. Nie mam z kim porozmawiać o tym co sie dzieje..

A powoli zaczyna nie tu coraz bardziej przerastać, nie radzę sobie. 

Najbardziej mnie męczy ta stwierdzona 3 lata temu ponad , depresja lękowa.

Terapię jeszcze bardziej poglebialy ta chorobę. Terapeutke zapewniała ze moge dzwonić gdy cos sie będzie dziać lub bede potrzebie, oczywiscie zawiodlam sie na tej kobiecie i jak to ja, gdy sie na kims zawiode odwracam sie od tej osoby...hmm partner zapewnia ze mnie rozumie co sie wtedy ze mna dzieje albo proboje zrozumiec.. A mi wydaje sie poprostu ze nic nie rozumie. Gdy tak nagle obudze sie rano i nawet nie mam sily wstac z lozka i dalej funkcjonowac. Do tego czasami j**ane ataki paniki po których nie pamietam co sie dzialo w danym momencie i ten moralniak pozniej ile osób to widzialo, co pomysleli w danym momencie.ehh przytlaczajace strasznie. Do tego ja sama teraz w domu bo partner pracuje za granica. Nie mam tutaj nikogo zaufanego z kim mozna by bylo porozmawiac i zeby ten ktos od razu nie ocenil na starcie , ze jaka to ja beznadziejna, uzalam sie nad doba itd. Koncze za jakis czas 33 lata a juz mam tak strasznie duzy bagaz doswiadczen, tyle zpego sie wydarzylo w moim zyciu. Ehh :( ...

Nie zanudzam . do nastepnego

K;**