Wciąż mam nadzieję, że to wszystko skończy się tak, jak sobie wyśniłam. Że paczka papierosów zawsze będzie pełna, tak jak my. Pełni nieistniejącą na dzisiejszą chwilę mocą, mocą której nigdy nie mieliśmy. Boli mnie żołądek, jest mi zimno, gd powinno być gorąco i gorąco, gdy powinno być zimno. Chce mi się płakać i nie wyjaśnię Ci dlaczego, bo za dużo byś wiedział. To zaskakujące, że wracam do tego bloga akurat wtedy, gdy mi źle, może szukam tutaj pocieszenia, jakiejś dziwnej odskoczni, nie wiem sama tak w sumie czego chcę. Chcę tylko spokoju i spełnienia tego jednego marzenia, które codziennie powierzam tej pierwszej gwiazdce na niebie, tej pierwszej którą zobaczę. A później już nie patrzę w niebo. Mimo, że wiem, że mogę zobaczyć tam księzyc w Twoim kształcie. Tak. Kiedyś koleżanka zahipnotyzowała mnie tak, że w wyobraźni widziałam Ciebie, jak siedziałeś między gwiazdami i paliłeś papierosa. Byłeś księzycem. Z nocą Ci do twarzy.