Przed chwilą po jakiś 26 godzinach udało mi się wrócić do domu.

Podsumowując:

- przez najbliższy tydzień muszę ciągle nosić chustkę,

- brak asertywności czasem niesie bardzo przyjemne konsekwencje,

- zmieniłam się nie do poznania, jestem teraz zupełnie inną osobą,

- zakochana jestem po uszy i choć nie ma powrotu, nawet nie chce go szukać,

- wydarzenia z przeszłości budzą we mnie strach, że historia się powtórzy,

- i choć przy Tej wyjątkowej Osobie wszystko co złe znika, ten strach jest, ale w mniejszym stopniu niż byłby normalnie,

- w życiu nie byłam tak naćpana szczęściem,

- moje marzenie się spełniło w tym lepszym wariancie,

- jestem bogatsza o nowe doświadczenia,

- zrozumiałam, że warto poznawać nieznane rzeczy, pokonując swój strach przed nowością,

- nie mam zamiaru się do nikogo więcej przywiązywać w najbliższym czasie,

- obca mi osoba uświadomiła mi bardzo ważną rzecz: nie warto przejmować się dupkami z przeszłości, bo jestem teraz szczęśliwa i tylko to się liczy,

- nie muszę mieć żadnego powodu by żyć, śmierć już nie jest przeze mnie pożądana,

- nienawidzę widoku pewnej twarzy, ale cierpliwie chowam to głęboko w sobie,

- moje obawy się spełniły, a mimo to zachowałam honor i wyszłam ze sprawy z podniesioną głową/z twarzą,

- te dwadzieścia kilka godzin pozwoliło mi w końcu pojąć to, przed czym moja podświadomość się broniła,

- moja orientacja seksualna, jest zbyt skomplikowana, żeby określić ją jednym słowem,

- strasznie dużo ludzi naoglądało się moich zdjęć na tapecie,

- nowy rozdział w życiu zaczyna się obiecująco,

- stwierdzam iż kiedy coś przestaje być dla nas problemem, to znika to z naszego życia,

- ja chyba nigdy nie przekonam się co do tańca, będę podpierać ściany już zawsze.

Kocham Cię.