TW: depresja, zaburzenia odżywiania, samookaleczanie. Jeśli chcesz mimo wszystko przeczytać wpis, zaznacz tekst. Kolor czcionki to biały, dlatego tekstu nie widać.

kurwa żesz jego jebana mać

mam takie wrażenie, od lat, odkąd pamiętam, że po prostu nie da się mnie kochać, nie da się, nie wiem, przeczy to prawom psychologii, fizyki, nie wiem, prawom jazdy i prawom gramatyki. wszelkie możliwe prawa mówią - weź ją zgnój, zrównaj z ziemią, świadomie czy nieświadomie, wszystko jedno, tak funkcjonuje świat i tak funkcjonują ludzie

ale nie, oczywiście. wiem, że tak nie jest, że to we mnie jest problem kurwa, jak zwykle nawet jak trafiam na złego człowieka, to we mnie jest problem, bo takiego sama wybrałam, ponieważ mam takie a nie inne wzorce i nie potrafię sobie poradzić z problemami z dzieciństwa

czyli nawet jak typ jest chujem, to moja wina, że go wybrałam

pierdole to. bez pracy, dziś pierwszy dzień, w którym nie zarabiam. 2398 wysłanych cv, 1246 odmów. 3 tygodnie niewidzenia się z typem, który teoretycznie jest moim facetem, atrapa związku, a mieszka z 20km ode mnie. 3 tygodnie. Nie mam w ogóle sił przytaczać rozmowy na ten temat. atrapa związku. Były narzeczony okazuje się być zupełnie innym człowiekiem przy innej kobiecie, dokładnie takim, jakiego zawsze szukałam - dlaczego ja tego z nim nie doświadczyłam? dlaczego? nie zasłużyłam na to? cieszę się mimo wszystko, że rozwija skrzydła. I że pożycza mi ciągle hajs, bo nie starcza mi do końca miesiąca. A teraz to już w ogóle - zero zarobków.

Jebać. Chciałam iść na doktorat, żeby odciągnąć myśli od problemów życiowych, od życiowej porażki - 27 lat i gówno. Gówno, gówno, gówno, bo wszystko rozjebałam. Rozjebałam związek, zostawiłam byłemu kupiony dom, siedzę na wynajmie, wszelkie wspólne obowiązki wyłącznie na mojej głowie, a obecny facet - cóż, jak wspomniałam, ATRAPA ZWIĄZKU i tylko więcej przykrości niż czegokolwiek innego. 27 lat i nigdy nie bylam w tak czarnej dupie. Bez pracy. Bez środków do życia, do opłacenia rachunków. Zostałam zwolniona, tak jak pozostałych kilka czy kilkanaście osób w firmie. A nawet pracując nie starczało mi do końca miesiąca, o terapii nawet nie wspominając. Ledwo na leki.

Jebać. Doktorat, praca, rozjebane życie. Nawet kurwa osy zrobiły sobie u mnie gniazdo. Ja nie wiem, mam to jak plagę potraktować? Czy plaga dopiero przyjdzie? A potem powódź? Nie ma ani jednej pozytywnej rzeczy w ostatnim czasie. Dosłownie. Ani jednej.

Spokojnie. Po prostu muszę się wyżalić. Komputerowi, ekranowi, klawiaturze, spożytkować emocje pisząc do ludzi, których nie ma, których nie znam. Wylać swoje żale, a potem stukać dalej w klawiaturę, pisząc kolejne listy motywacyjne. Nie poddam się do końca, a jak przyjdzie koniec, to bez żalu powiem, że zrobiłam wszystko, co mogłam. Problem = działać, rozwiązywać. Związek - ostatni raz tyle z siebie dałam. Nigdy więcej. Nie przyniesie to efektów - trudno, wypierdalać. Mam dosyć. Przynajmniej będę mogła z czystym sumieniem dać dupę, żeby kupić psom karmę.

kłótnia dla mnie 9,5/10, a dla typa 3/10. 3/10. Czyli jeszcze 7 punktów w zapasie. To co jest przy 10? Przy 10 daje mi w ryj tak jak poprzedni? Gaslighting i whataboutism. mam wbudowane instynkty samozachowawcze i nie pozwolę sobie na jakąkolwiek przemoc - fizyczną czy emocjonalną. Nawet jeśli swój stan psychiczny mogę porównać do szmaty do podłogi, to nie, mojej zgody nie ma, wypierdalać. To chyba instynkt przetrwania. Ciekawe też, że sama mogę sobie dać w ten durny ryj, w głupi łeb, polać wrzątkiem, pociąć, zapić, byle tylko przestać odczuwać ten okropny ból psychiczny, ból psychiczny, który odcina jakiekolwiek racjonalne myślenie, ból psychiczny, który pozbawia świadomości, pozbawia włosów na głowie, które wyrywam sobie po to, żeby tylko nie polewać się więcej wrzątkiem, to boli jak skurwesyn, po to, żeby nie wyć zbyt głośno, bo mieszkam na parterze, jeśli tylko ktoś przechodzi obok, słyszy, że w mieszkaniu poza dwoma psami jest jeszcze jakieś inne zwierzę - zwierzę, które wyje co noc z bólu psychicznego