...

Chyba powoli nadchodzi wiosna...nareszcie! Po tej zimie jestem zmeczona i psychicznie i fizycznie. Zbyt duzo siedzenia w domu, przygnebiająca pogoda... wymyslanie różnych form zabaw z dziecmi po przedszkolu i w weekendy (co nie było łatwe). Jedynie co mnie zaskoczylo, a jednocześnie ucieszylo w tej jesienno zimowej porze to to, że moje dwa szkraby odpuscily mi w tym roku chorowania! Jedynie w styczniu oboje zapalenia oskrzeli dostali, ale z poprzednim sezonem to pikuś:)

Tatuś był z Nami od 20 lutego do 27 lutego. Niestety tylko tydzień i nie zdażyliśmy sie Nim nacieszyć tak jak tego byśmy chcieli, ale dobre i to. Znalazl sie czas i dla rodzicow z okazji rocznicy ślubu. T. zabrał mnie na kolacje do naszej ulubionej restauracji i z dwojką naszych bliskich przyjaciół świętowaliśmy nasz dzień:) Było bardzo wesoło i sympatycznie:) Miło jest też spędzić czas tylko we dwoje, tym bardziej kiedy tego czasu dla siebie ma sie baaardzo bardzo mało:(

Niestety znowu musimy za Nim tęsknić...byle do wakacji! W lipcu albo sierpniu sie przenosimy do Niego i bedziemy już zawsze razem. Tak bardzo sie na to ciesze, że nie macie pojecia. Po 6 latach róznych delegacji i wyjazdów bedziemy razem już na stale:) Oboje sie nie możemy już tego doczekać. Starszy synek też sie codziennie pyta ile jeszcze nocek zostalo do wyjadu do taty:)

Teraz musimy czekać na tate do kwietnia, bo przyjedzie do nas na swieta na dwa tygodnie i juz odliczamy czas:)

Młodszy szkrab 28 stycznia skonczył dwa latka i z tej oto okazji zarzegnalismy smoczusia na noc, robimy siku i nr2 do nocniczka i spimy z braciszkiem w jednym pokoju:) JESTEM Z NIEGO BARDZO DUMNA!!!!!! Wszystko poszło nam bezproblemowo, az nie wierzyłam że tak szybko:) Starszy też szybko sie nauczyl wszystkiego z tego co pamietam. Takie dwa egzemplarze mi sie mądre trafiły:) Jedynie co młodszy przeciąga to mowienie. Gada duzo po swojemu i pojedynćze słowa, ale sie tym nie przejmujemy. Przyjdzie czas to buzia nie bedzie mu sie zamykac tak jak starszemu:)

Starszy synek super sobie radzi w starszej grupie przedszkolnej. Panie Go chwalą, że jest grzeczny, ładnie zjada śniadania i obiady, zaczął ładnie czytać (narazie powoli), ale w porównaniu do swoich rówieśników super mu idzie, tym bardziej, że gdyby nie przeprowadzka do Niemiec (tam sie szkola zaczyna od 6 roku życia) to chcieliśmy z mężem posłać go do szkoly normalnie, czyli jako 7 latka. Zapisalismy tez Go na kurs JUDO, bo jest wulkanem energii i bardzo mu sie spodobalo. Jak bedziemy już w Niemczech to tez chcemy Go zapisac, ale najpierw troszke języka musi sie nauczyć.

Kocham tych moich chlopaków ponad wszystko! Bywa ciężko, gdy T. jest tam a ja tu, ale wiem ze mam w Nim oparcie nawet jak Go nie ma obok mnie. Lepiej trafić nie mogłam!

Dla naszej 4 jestem w stanie zrobić wszystko i wiem że bedzie wszystko dobrze;)