krótka historia

była sobie kiedyś mała dziewczynka
od zawsze była ciepło otulona miłością rodziny,zwłaszcza dziadków i mamy
i nawet wierzyła,że tatuś ją pokocha
rozwijała się tak jak na jej wiek przystało
zawsze mówiono o niej "zdolna,ale leniwa"
ale dziewczynce to nie przeszkadzało,wierzyła,że jest na tyle zdolna,że sobie poradzi
i sobie radziła,lepiej lub gorzej,ale zawsze wszytsko szło jak trzeba
w miarę upływu czasu miłość rodziny troszkę zaczęła ciążyć dziewczynce
czuła się niegodna pokładanych w nią nadziei,jednak starała się w miarę mozliwości nadzieje te realizować
realizwała je na tyle ile jej samo przychodziło
realizowała je,nie dla swoich ambicji,ale dla świętego spokoju,bo wiedziała,że robiąc to,co chce rodzina gwarantuje sobie dobre warunki egzystencji a i rodzina była szczęśliwa
jednak dziewczynka pewnego razu popełniła błąd i zaczęła marzyć!ale to nie było najgorsze.ona zaczęła to realizować!
i chociaż osiągnęła swój cel,to jednak szczęście nie trwało długo
dziewczynka została ściągnięta na ziemię nadziejami kogoś innego
wtedy to się zaczęło,dziewczynka zaczęła rozgraniczać swoje życie na część,która należała tylko do niej i na część,którą dzieliła się z innymi
nie było to zbyt zdrowe ani naturalne,pewnie dlatego wiele rzeczy zaczęło się komplikować
dziewczynka chcąc utrzymać obie części w równowadze powoli zaczęła się gubić,nie panowała nad rozrastaniem się tych części
ta dysharmonia odbiła się bardzo mocno na jej umyśle,co później doprowadziło do kompletnego bałaganu w świecie materialnym
jednak to wszystko niczego nie nauczyło dziewczynki
pomimo tego,że stoi na stosie gruzu,to nadal próbuje coś odbudować
nie dociera do niej,że to dobra okazja,do rozpoczęcia czegoś nowego
może brak jej odwagi
może za mało się popsuło,żeby miała pewność,że nic się już z tym nie da zrobić
może nie jest przekonana,że realizowanie własnych pragnień to coś dobrego
może jednak nadal jest uwiązana na emocjonalnym łańcuchu,a tylko lekko poluzowana obroża dała jej złudzenie wolności