Jak zrozumieć swoje serce...

Jak zrozumieć swe uczucia...

Kiedy patrzę wprost przed siebie...

I nie mogę...

To silniejsze jest ode mnie...

Co mam zrobić...

Gdy tak bardzo...

Ciągnię mnie do Twego serca...

A gdy widzę Cię i czuję...

Czuję spokój w sercu mym...

Jak nie kochać tego w Tobie...

Gdy usmiechasz ślicznie się...

Głupie jest to co tu piszę...

Lecz ja gubię w środku się...

Czego szukam...

Czego pragnę...

Chyba tylko takich rzeczy...

Na te którch...

Nie mam szansy nikłej...

Jak zrozumieć ten świat cały...

Tyle piękna w nim i marzeń...

To co czuje to ból...

To co piszę to łzy...

Nikt nie wie co czuję...

Nie opowiem nikomu...

Nie będzie mi wstyd...

Bo dlaczego świat jest taki...

Każdy wie dlaczego...

On mi brzydnie...

Dzisiaj ...

Jeszcze bardziej zbrzydł..

Patrzę tylko kątem oka...

I nie ogarnia mnie trwoga...

Składam ręcę...

lecz boże przepraszam...

To nie do modlitwy...

To do codzienności...

Do życia mego bitwy...

A łez już nie przejeje...

Tym co się śmieją...

Ja nie dam satysfakcji...

Choć brakuje radości....

Sensu i miłości...

Nie martwię się tym...

Mogę być smutny...

Ale nie będzie mi wsyd....

To koniec bólu żalu...

Choć jest on w moim sercu...

Ja będe z nim żyć...

Nie myśle już o śmierci...

Po co mi tym dzisiaj martwic się...

Umrę może zaraz...

Proszę tylko bez rozgłosu...

Tak żeby nikt....

Nie znalazł mnie tam...

Ja o to boże proszę Cię...