czasami strach chowa mi się pod powieka... może mam własny świat, w którym panuje chaos i kilka wad przez które coś się zjebało... 20 lat to ciagle chyba za mało, by zrozumieć.. ja wciaż sie ucze, jesli wszystkie lata to drzwi, to powiedzmy że zbieram klucze... 

Przepraszam za to, że nie jestem idealna, że jestem taka trudna. Za niewypowiedziane myśli. Za zbyt skomplikowane słowa. Że mówię odejdź myśląc zostań. Za chwile milczenia i brak znaków życia. Za to, że zamykam się w sobie, gdy tego nie chcę..

scieranie kurzu z uczuć, by odżyły.. 

"Nie przyzwyczajaj się do mojej dłoni splątanej z Twoją, nie przyzwyczajaj się do dźwięku mojego śmiechu, ani obrazu mojego uśmiechu.

Nie zapamiętuj rys mojej twarzy, ani częstotliwości oddychania.

Nie wspominaj jak wyglądał mój wyraz twarzy gdy coś mnie gnębiło, wkurzyło czy po prostu było mi obojętne.

Nie zastanawiaj się gdzie mogę teraz być, co robić i z kim rozmawiać.

Nie dopuszczaj do myśli o mnie przed snem, ani zaraz po obudzeniu się.

Nie pisz do mnie po alkoholu czy innych substancjach wyskokowych z wyznaniem wielkiej miłości.

Nie przytulaj znienacka ani nie szukaj mojej dłoni gdy w końcu puszczę Twoją. Nie zakochuj się we mnie.." 

https://www.youtube.com/watch?v=z6jG8LxoeVI