Lubię myśleć, że tak jest...

Lubię myśleć, że tak jest... Lubię myśleć, że tak jest, kiedy pada zimą deszcz, kiedy białe jest mimozą, kiedy życie piękną prozą. Kiedy zerkasz i nie widzisz, i czasami chwili dziwisz. Lubię rzeczy doskonałe, może echem już przebrzmiałe, kiedy zimą wiosna w pełni, gdy marzenie nocą spełni. Czasem myślę o pisaniu, może w życia oderwaniu, lecz najpiękniej bywa wtedy, gdy nad brzegiem białe mewy. No a pięknym już specjałem, kiedy na mnie wnet spojrzałeś, gdy spacerem letnią nocą, śpiew skowronka podziwiałeś. Lubię, gdy zło z oczu nam umyka, gdy Twe ciało me spotyka. Wiem, cudownie jest nam z myślą wzajemnego pokochania, kiedy błękit dniem a nocą księżyc magią swoją nas osłania.