Miałeś tak, że nieraz bałeś się o swoje jutro? O to co będzie dalej, jaki dana sytuacja będzie miała finał? Czy w ogóle go będzie miała? Nieraz tych domysłów może być masa, sami próbujemy odpowiedzieć sobie na te pytania, ułożyć jakiś sensowny i logiczny ciąg, od czasu do czasu uda nam się wpasować w co to przyniesie nam los, jednak rzadko kiedy jest tak pięknie, jakbyśmy chcieli, nieraz dostajemy od życia tak porządnego kopniaka, że nie umiemy się podnieść, a gdy już wstajemy, na każdym kroku widzimy porażkę, boimy się, że znowu powtórzy się to samo, ten jeden nieudany schemat podpasujemy, do każdego scenariusza i widzimy zawsze ten sam koniec, to jest tak jak żyć w pułapce.. a koniec końców wychodzi na to, że boimy się samych siebie, że nie potrafimy zaufać sobie, a co dopiero bliskim, czy nowo poznanym ludziom, takie życie, jest straszne. Wydawać by się mogło, że jest bez sensu, tylko prawda jest taka, jeśli teraz nie spróbujesz nigdy nie dowiesz się, czy koniec będzie dobry, czy nadejdzie, czy też dane Ci będzie żyć w tym błogim stanie, ale nigdy nie zapominaj, by przy tym zranić jak najmniejszą ilość osób, najlepiej wcale, ale rzecz jasna nieraz jest to nieuniknione. Nie popełniaj ciągle tych samych błędów, przemyśl dokładnie swoje decyzje, co robisz i jak to robisz, nie brnij bezmyślnie do przodu, by tylko ruszyć się z martwego punktu, nieraz to właśnie ten punkt, daje Ci więcej obiektywnej oceny, niż niejeden duży krok na przód, zapamiętaj to, że dzisiejszego dnia nie dasz rady powtórzyć, że dzisiejszy dzień jest jeden, nikt za Ciebie go nie przeżyje, więc Ty sam decyduj za niego.. 

Myślisz, że będziesz potrafił zmienić swoje dotychczasowe nawyki? Będziesz umiał, żyć inaczej niż tak jak się nauczyłeś, przez te kilkanaście miesięcy? Myślisz, że nie zranisz przy tym nikogo? Zastanów się nad tym póki nie jest za późno...