Ja tak robię. Niszczę charakterem. Nienawidzę świąt. A jutrzejszy dzień będzie najgorszym. W czwartek prawdopodobnie wybieramy się na zakupy z Sadełkiem. Może kupię buty lub sukienkę na bal. Tęsknię za Tobą. Nie widzieliśmy się zaledwie dwa dni, a mi już Ciebie brakuje. Nie wyobrażam sobie żadnej sytuacji w przyszłości, która zmusi nas do rozstania na jakiś czas. Tydzień, może dwa. To byłby koszmar. Wiesz, często zastanawiam się, czy na pewno jesteś tym jedynym. Boję się powiedzieć Ci o tym, bo na pewno by zabolało. Na dłużej. Zastanawiam się, bo... bo wcale nie jestem uzależniona od całowania Cię. A chyba powinnam. Powinnam? Uwielbiam Twoje usta, ale nie zawsze latam. Dlatego się zastanawiam. Nie chcę w dniu ślubu odkryć, że moja miłość do Ciebie, pół mojego życia, było kłamstwem tylko dlatego, że mnie denerwujesz. Czasem. Często. W ogóle jestem nerwowa. Nie tylko ty mnie wkurwiasz. Czasem myślę, że im bardziej kogoś kocham, tym bardziej ten ktoś mnie doprowadza do szału. Takiego, którego nie potrafię opanować, bo gdy w niego wpadnę, załącza mi się taka blokada, która nie pozwala mi okazać miłości, czy czegoś. Blokada usuwa się dopiero po swoim określonym czasie. I to nie ja panuję nad tą blokadą. Nie mam pojęcia co nad nią panuje. Chciałabym się nauczyć ją kontrolować. Bardzo bym chciała. Bo kocham Cię. Myślę, że moja miłość jest prawdziwa. Musi być prawdziwa. To nie może być żadne zauroczenie, ani nic w tym stylu. Tak długo? Niemożliwe. Na pewno Cię kocham. Najmocniej. To dlatego ciągle wracam, tęsknię. Jeden dzień bez Ciebie w szkole i już mi Ciebie brakuje. Tak jak teraz...

Ile ja bym oddała, żebyś mnie teraz przytulił...