Cześć, dzisiaj powiem coś o sobie. 

Strasznie boli mnie głowa, mimo to, że łyknęłam tabletkę. Pomocy. Tyle jeszcze chemii przede mną, a ja już nie mam siły. Wydaje mi się, że wszystko umiem, a później? A później dupa. Tak. 

Siedzę na fotelu, przede mną na biurku sterta kartek i zbiór zadań, z chemii. Myślę o tym, że miałam się nauczyć jeszcze jednego działu, ale wiem, że nie dam rady. Myślę o tym, że miałam nauczyć się scenariusza na pamięć, ale wiem, że ból głowy mi to uniemożliwi. Patrzę w lustro i widzę, że źle wyglądam. Mimo całego dzisiejszego słońca, ciepłego powietrza, niby fajnego dnia. Podkrążone, przekrwione oczyi ten brak uśmiechu. Co robić. Widzę, że się boję. Boję się jakichkolwiek zbliżeń, kontaktów powyżej poziomu przyjaźni. I co robię wtedy? Uciekam. Bo tak lepiej, bo tam mogę być sama ze sobą i nikt mi nic nie zrobi. Sama już nie wiem, czy mi z tym dobrze, czy nie. No i co, że mam znowu kontakt z kimś, na kim mi c-h-o-l-e-r-n-i-e zależało (i zależy nadal), skoro teraz sama uciekam. Historia się powtarza i powtarza i powtarza... I do skutku. 

Chcę spać. Potrzebuję snu. Długiego. Spokojnego. Bez snów. 

Pomocy.