Pod pokrywką.

Denerwujecie mnie ludzie. Tak, wy. Denerwujecie mnie swoim podejściem do wszystkiego. Swoim robieniem problemów ze wszystkiego. Denerwujecie mnie tym, że wszędzie czekacie na nieszczęście tak jakby to ono miało być celem samym w sobie. Jakby szczęście było tylko jakąś fazą przechodnią. Strasznie mnie to wkurza. Dlaczego postrzegacie świat jako zły i oczekujecie tylko złego? Jak bardzo jest wam źle? Przecież żyjecie, macie rodzinę, przyjaciół przyszłość. Czy to nie jest wystarczający powód do szczęścia? Chcecie więcej? A czy może należałoby się zatrzymać na chwilę i pomyśleć? Otóż w świetle ostatnich wydarzeń zauważyłam, że trzeba się cieszyć każdą najmniejszą chwilą życia, każdą milisekundą, każdym ułamkiem godziny. Nic nie jest na zawsze, nic. Mimo, iż często nam się może tak wydawać. Pomyślcie troszkę& Stracić coś najważniejszego w życiu, coś czego może wcześniej nie postrzegało się jako źródło szczęścia& Strasznie troszkę, nie?

Nawet jeżeli spotykają nas niemiłe rzeczy, a nawet tragiczne należy się cieszyć tym, co nam zostało. Jeżeli będziecie robić sobie naokoło problemy z (tak naprawdę) niczego, to uwierzcie mi nikt nad wami się nie polituje, nie pogłaszcze. Samemu trzeba się najpierw pogłaskać, żeby ludzie zauważyli w was szczęście. Bowiem zauważyłam (nie, nie jestem pierwsza i nie ostatnia), że ogół lgnie do tego, gdzie jest lepiej, czyli do szczęścia. Serio, cieszcie się tym, że możecie żyć, bo to jest chyba najcudowniejszy dar, jaki tylko otrzymaliśmy. Nie po to wcześniej ginęli ludzie, żeby teraz mówić sobie, że jest do dupy. Nie!

Ostatnio każdego poranka, kiedy się budzę, dziękuję losowi, że mogę wstać z łóżka, że mogę iść do szkoły, że mogę zjeść śniadanie, że mogę sama oddychać, że mogę przytulić się do mamy. Zobaczcie, ile mamy małych dużych powodów do szczęścia. Wymyślanie sobie nieszczęść do niczego nie prowadzi. Proszę, obudźcie się trochę.

Ostatnio na MTV widziałam reklamę KPH Kampanii Przeciwko Homofobii. Podpisuję się pod tym rękami i nogami. Dlaczego mamy wykluczać kogoś tylko dlatego, że jest inny? Nie rozumiem tego. Dlaczego tak samo nie są wykluczeni ludzie, którzy urodzili się bez ręki? Przecież tak samo nie mieli na to wpływu. Strasznie mnie drażni ten temat w szczególności, że w moim otoczeniu jest cała masa homofobów, którzy jakby nie patrzeć uważają homoseksualistów za gorszych. No, jednak jedna mała Ania cudów nie zdziała, a nawet jeżeli chciałabym się postawić& Nie ta siła charakteru, brak jakiegokolwiek przebicia. Poza tym, jak tu nie być homofobem, skoro nawet na lekcjach etyki nauczyciel jawnie nazywa gejów pedałami?! CZY TO JEST NORMALNE?! Pedał to część roweru proszę państwa i nic więcej. Czasami mam nawet ochotę dać po mordzie niektórym.
Mam oto kolegę geja i co? I mnie też wykluczycie, bo się z nim zadaję? Homoseksualizm to nie choroba, nie. To nie jest zaraźliwe. A to, że nagle zrobiło się w społeczeństwie tyle gejów i lesbijek, mówią ludzie? Nie, psze państwa, tym się nie zaraża. Po prostu teraz zrobiło się o tym głośno, więc homoseksualiści już nie muszą się aż tak bardzo kryć ze swoją orientacją. Ale czy na pewno? Jeżeli mają być szykanowani to może lepiej zostać w ukryciu? Bez sensu myślenie. Jestem za tym, aby nie kryć się z tym, kim się jest.
Uczcie się tolerancji, chociażby z książek.



Może powinnam przestać bać się wyrażać własnego zdania na żywo? 
Wydaje mi się, że wypłakiwanie się na photoblogu.. jest żałosne conajmniej. 
Oui. 
 

Edit. 

Oczywiście nie mówię, żeby wykluczać ludzi z jakimikolwiek ułomnościami fizycznymi.