Nic nie wzruszy mnie dziś już.
Dodano: 23 WRZEŚNIA 2014
Nie trzeba używek, by odzyskać to co we mnie martwe.
Czasem moja tama pęka, gdy za dużo powstrzymywałem.
I pękła, moje myśli stały się tym, czego mi brak.
Brakuje mi ale nie wierzę, że jest dla mnie.
Nie wierzę, ale wciąż czasami powtarzam, że jeszcze nie spotkałem.
Spotkałem, ale za wcześnie by wiedzieć, jak zatrzymać.
Wylało się ze mnie wszystko, co zabiłem zanim zorientowałem się, że umiera.
Wszystko, w czym ktoś mnie zawiódł.
Brakuje mi ciepła.
Brakuje mi wiary w siebie.
Brakuje mi spojrzeń i szeptów.
Liter w zdaniach i słów w ciszy.
Ciszy w świetle i rozmów po ciemku.
Brakuje mi braku powodów by przyjść.
I przyjścia bo powodem jestem ja.
Po prostu, bez zysku, bez tego co mam.
Brakuje mi ludzi, co dzwonią jak nie mam niczego.
I takich co odbiorą nie wiedząc czy mam.
To było kłamstwem, to udawane, to umarło we mnie.
Przywracam chemią świadomość.
Świadomy jestem, że może ktoś być, może ktoś jest.
Bo znosi moje loty od kosmosu na dno.
Dziękuję, nawet nie wiesz ile kurwa mi pomogłaś.
Nie mam czasu się nienawidzić, kiedy rozmawiamy o wszystkim.
Albo nawijam jakieś wersy będąc w widnokręgu.
