To nawet zabawne, jak bardzo może nas zranić osoba, którą kochamy. Paradoksalnie tak bardzo, jak bardzo czujemy się przy niej szczęśliwi. Jeszcze zabawniejsze jest to, że sami pozawalamy, żeby nas raniła i wcale nie odsuwamy się od niej.

   Zabawne jest to, jak bardzo możemy kogoś nie obchodzić, a jak bardzo my potrafimy się tym przejmować. Paradoksalnie mają nas gdzieś osoby, które są dla nas ważne.

   Przeżywanie bólu wzbogaca człowieka, ale trzeba wiedzieć, że musimy się w końcu z tego bólu otrząsnąć, nawet jeśli dotyczy on czegoś bardzo dla nas ważnego. Nie można cierpieć przez całe życie, bo są dookoła rzeczy, które są warte naszego zachwytu i musimy otworzyć oczy na szczęście.

W przypadku człowieka, na którym tak bardzo Ci zależy, ból jest równie intensywny jak wcześniej szczęście.

   Zaczęłam zachwycać się otaczającym światem. Funkcjonowanie świata jest tak piękne, że żałuję, że straciłam 17 lat mojego życia, nie dostrzegając całej tajemnicy powstawania natury. Wstyd mi za ludzi, którzy są arogantami i widzą tylko czubek własnego nosa.

Wyjdź z domu i przyjrzyj się rodzącej się przyrodzie.

Można oddychać, jeść, pić i czuć uderzenia własnego serca a mimo to być martwym.