Jest 2014 rok, 7 styczeń. Godzina 17:18

I tyle się zmieniło...jestem taka szczęśliwa. Mam najlepszego chłopaka na świecie, za nic go nikomu nie oddam! Dość, że jest cholernie przystojny, to na dodatek tak samo wesoły jak ja :) czego chcieć więcej. A na domiar tego wszystkiego, przypadł do gustu mamie, tacie (!), moim najlepszym przyjaciółką...a to wszystko dzięki zaangażowaniu mojej Marty, która stwierdziła, że podobamy się sobie nawzajem..ah, dziękuje jej za to z całego serca!

    Teraz z ręką na sercu mogę powiedzieć, że jestem prawdziwie zakochana, nie wyobrażam sobie dnia bez mojego chłopaka, uwielbiam w nim wszystko! Jego oczy, uśmiech, ciało, zabawna gestykulacja (haha!), jego charakter, to że zawsze potrafi mnie rozbawić, gdy staram się udawać, że jestem na niego wściekła, ahhh mój Pawełek. Nie wiem za co go kocham, no ale chyba o to w tym chodzi...

Dobra koniec bzdęgolenia, bo wszyscy czytajacy to będą rzygać tęczą...nie mogę na to pozwolić :)

Idę się uczyć, NIE ZDAM Z MATMY...ZNÓW (w sensie, że zdam, ale będe teraz histeryzować)

Więc idę spać, tzn, się uczyć...