Mieć wyjebane. Iść własną drogą! 

Nigdy nie wierzyłam w miłość. Była dla mnie czymś zwykłm/normalnym a w skrócie była poprostu przereklamowana. Jako jedyna dziewczyna z klasy nie miałam chłopaka,szczerze? Nie zaleźało mi wcale na tym bo go mieć,wolę poprostu poczekać a nie mieć za sobą przelotną znajomość. " list " ( ... ) facetka od polaka gadała sobie i gadała, mówiąc szczerze i otwarcie nikt nie zwracał na nią szczególnej uwagi. Co chwilę lookałam na zegarek, bo chciałam jak najszybciej dzwonek. Po kilku minutach Izka szturchnęła mnie pokazując wskazującym palcem na zegarek. Tak,tak - wybiła 12.25 a razem z godziną przyszła takźe duźa przerwa. Chłopacy z klasy wyparowali jak stado dzikich goryli. Nie ukrywajmy prawdy,taka jest nasza klasa.. - idzie ktoś ze mną do szafeczki po jedzenie?- jak zwykle, chętnych nie było. Dziewczyny wolały panoszyć się w innych miejscach koło swoich romantyków. - tak myślałam.. - odparłam po chwili kiwając głową. Wychodząc z klasy zaczęłam kierować się w strone szafek.- jeszcze tego mi zabrakło! - warknęłam z oburzeniem. Szafka znów się zacięła! Szarpiąc się z upiornymi dźwiczkami po kilku zmarnowanych minutach wkońcu się otworzyły. Z szafki wyleciała mała karteczka. " Dziś -19 w parku w punkcie 'five' " . Wiedziałam o co chodzi z tym całym punktem,ale dziwił mnie fakt kto by mógł napisać takie coś.. - pierwsze co przyszło mi na myśl to dziewczyny,no ale przecieź one nie są takie chamskie źeby zrobić coś tak podłego.. W kaźdym razie postanowiłam wybrać się na to spotkanie.