200 lat potem

Uciaprani zmęczeni i szczęśliwi . Polacy w obozie zostali przyjęci wyjątkowo ciepło. Osobiście chodząc po obozowisku ciągle słyszłem "Wiat Polaka", jeszcze Polska nie zginuła", "Matka Częstochowska" , " marsz Dąbrowski". Były to sympatyczne chwile, bo przecież to my najechaliśmy na ich państwo. W obozie była kultura porównywalna w Polsce do Nysy, bo teatr w obozie widziałem tylko w Nysie i Rosji. Dowódcy Legionu Włoskiego zostali zaproszeni na uroczystą kolację z okazji nomianacji kpt. Pawłowa na pułkownika. Na przyjęciu nasz muzyk Wiesio zagrał coś o Moskwie. Generał Sokołow do niego, a ty co grasz , zagraj sokoły. I się zaczęło , w trakcie jakiś artylerzysta z Ukainy zaintonował ukraińską wersję. Ale był w mniejszości i bez przeszkód śpiewaliśmy dalej. Potem gen Sokołow cytował z pamięci "Pana Tadeusza" po Polsku! Między toastami wywiązała się dyskusja o XIII księdze Pana Tadeusza , czym Sokołow był zaskoczony. Więc major Morski tłumaczył mu przez francuski , że warto przeczytać. Gospodarze poprosili naszego muzyka aby zagrał największą polską pieśń. Wiesiek się pyta co to za pieśń ja byłam zaskoczony pytaniem Robert też. Pomogli nam Rosjanie to Mazurek Dąbrowskiego. Zaczęliśmy pod samą Moskwą tak jak 200 lat temu żołnierze śpiewali przy ognisku swojego mazurka. Różnica była taka , że teraz śpiewali go Rosjanie , Ukraińcy i Polacy. Muszę z podziwem dodać , że gen. Sokołow znał wszystkie zwrotki naszego hynmu po polsku. Nasza pieśń legionowa mieszała się z iskrami ogniska i niosła się po ciemnym rosyjskim niebie.